Mijn grootmoeder

Over Westerwolde stroomden twai olde stromen, olle daipen werden ze nuimt, Ruiten A en Mussel A. Beide zijn stromen dai nich deur mensen groaven bint van veul ollere doatum. S’Winters en in natte zummers waren dit de ainigste woaterlopen dai aal het overtollige woater noar het noorden vervoerden om dan zo langzoamerhand in de Dollard terecht te komen.
Door dizze snel stromende olle daipen kregen die daipen wat andere richting en kregen ze kolken dei slim daip wassen. Woar dei daipen wat krap draaiden doar ontstonden draaikolken dei volgens de oln grondeloos en hail slim gevoarlek wassen. Zo wur verteld dat er in de Mussel zo’n draaikolk west was waor zo veul veen en modder zeten har dat het onmeuglek te meten west was, de ole draaikolk zol vrouger hail groot west hebben. En mien grootmoeder vertelde dat aan dizze kolk vrouger een olle boom stoan hef dai hail boven het woater hung. De schaive boom wur der tegen zegt. Men had zegt, dizze boom hung zo schaif omdat er eerder deur het op de loop goan van peerden ain rietuug tegen aan komen was en dou hals over kop in de olle draaikolk kom is. Van de man, het rietuug en de peerden had gain mens ooit wat weer zain. Dit was al wied veur tieds dat het gebeurde veurspelt worden. En nou komen wie op dei veurspelling, vrouger zeden ze dat dai luu kwoad kunt zain. De wassen mensen dei lange tied van te veuren wat konden veurspellen. Spookkieken wur der ook wol tegen zegt. En eerlek gezegd doar mout je aan leuven kunnen, ie mout joe verploatsen noar dei tied dat er gain licht, gain wegen en alles nog vrijgoud wilt en woest was en as ie sóavonds op boeten kwammen , ie niks heurden as’t gebroes van de olle gevoarleke kolke. Doar wurden vrouger zoveul dingen verteld van zulke betrouwboare mensen, dai nooit loogn of snakten, dai nich bange of driest wassen. Moar gold eerleke fatsounleke en lang gain domme luu wassen. Zodat het volk wol aannemen mussen dat wat dai mensen heurt of zain hadden op woarhaid berusten. Zo woonde der vrouger een man in de Mussel dai was mit helm op geboom wur de zegt en zuk soort mensen hadden in dai doagen mor ain moal leven. Ze luiupen s’nachts bie de weg omdat ze op herre nich wezen kunnen. Ze mussen s’nachts van het wereldgebeuren kennis neem. Ze zaggen dan wied in’t veuren, Begravenissen, Branden, Groote ongelukken en wat nich al. Zo luip dizze olle man op zekere nacht over de weg langs de gevoarleke draaikolk. Rai zag hier ain ongeluk gebeuren mit ain verdekte woagen en hierin zat ain bruidspoar. Rai kende de jonge kerel dai hier het leven verloor en het wicht kwam met de schrik vrij. Een poar nachten loater luip de man weer bie de gevoarleke kolk en hat beurde ain stem oet het woater dei zee de tied is er wol mor de man is er noch nait. De olle man kreeg nou wel deur dat wat hai zain had wol hail gauw gebeuren kon. Langs de kolk lag vrouger een diekje het Spoukdiekje geneumd. Doar hadden al meer mensen in’t woater keken en midden in de kolk ain lichtje zain branden, dei was heul enkelt een moakl zichtbaar. Moar dat was al zo laank verteld, dat men doar nait veul geleuf meer aan hechte. Praatjes wur der zegt dei olle Spoukkerei. Dou dan ook dei olle man dai mit de helm op geboren was vertelde wat hai deur zain en heurd had, sluig men doar gain geleuf aan. Hai vertelde der nich bie wel de ongelukkige jong was, dat was misschien ain geheim. Op zekere dag kwam de jonge man deur ain soamenloop van omstandigheden mit de olle man aan de proat. Dai jong wusja naargens van, hai vertelde de olle man dat hai trouwen gung en doar was hai geweldig mit ingenomen. t’Was al moal of wat overgoan, altied kwam der weer wat in de weg, man zunder ongelukken gingt nou wel deur. Moar dou zee de olle man tegen hum, dat most doe nich doun mien jong der overkomt die wat. Moar de jonge man kon zich toch niet steum aan de praatjes van dei olle man en trouwen overgeven., dei olle vertelde ja voaker van zulke biezundere dingen. De dag kwam en in ain verdekte woagen ging het noar het gemaintehoes, ze kwamen de olle man tegen en de jong had nog aan hum roupen, wie goat toch trouwen, en wat zegt ie der nou van? De olle mout in zuk zulf zegt hebben, ja dat is ain malle boudel, mor het mout ja gebeuren. Poar uur loater komt ze weerom as getrouwd poar. Ze kriegt peerd op de loop in de mUssel. Dat ging mit gloeiend geweld richting Kopstukken, bie de kolk luip de woagen aags tegen aan, ze kwamen er baide oet, het wicht bleef op de kaande liggen mor de jong kwam in’t woater, en zo hef dei het leven loaten in de gevoarleke grondeloze kolk.
De olle man had het toch zain.